Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από φαινόμενα πολυπλοκότητας, αλληλεξάρτησης, ρευστότητας και αστάθειας. Χαρακτηρίζεται ακόμη από την επιδίωξη της καινοτομίας και τη μετατόπιση του κέντρου βάρους από τα πάγια περιουσιακά στοιχεία στα περισσότερο απροσδιόριστα, όπως είναι η εταιρική κουλτούρα και προσαρμοστικότητα. Οι επιχειρήσεις, στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν στις ραγδαίες αλλαγές περιβάλλοντος, προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις που όμως δεν λαμβάνουν πάντοτε υπόψη τα βαθύτερα χαρακτηριστικά των εμπλεκομένων συντελεστών, οι αντιδράσεις των οποίων συχνά εμφανίζονται «απρόβλεπτες». Αυτό συμβαίνει γιατί οι κλασικές μέθοδοι αδυνατούν να προβλέψουν παράγοντες που θεωρούνται αστάθμητοι, ή να αποτιμήσουν με τρόπο κοινά αποδεκτό οτιδήποτε είναι άρρητο, υπονοούμενο ή πολύσημο, πλην όμως είναι και υπαρκτό και πανίσχυρο.

Η προσοχή έχει διεθνώς πλέον στραφεί στην αποτύπωση και κατανόηση των μοτίβων αντίληψης και συμπεριφοράς (δηλαδή των επαναλαμβανόμενων τρόπων με τους οποίους οι άνθρωποι κατανοούν τα γεγονότα του περιβάλλοντος και καθορίζουν την στάση τους), με σκοπό την δημιουργία καινούργιων μεθόδων και εργαλείων δημιουργίας νοήματος και επικοινωνίας, που θα αγγίζουν τους ανθρώπους και στην καρδιά και στο μυαλό. Την τελευταία δεκαετία έχουν αναπτυχθεί και δοκιμασθεί σε αρκετά και διαφορετικά projects καινοτομικές τεχνικές και εργαλεία, που στοχεύουν στην δημιουργία συναντίληψης, στην αξιοποίηση της συλλογικής εμπειρίας και εν τέλει στην αποτελεσματική αντιμετώπιση πολύπλοκων και μεταβατικών (χαοτικών) καταστάσεων. Αυτό που διαφοροποιεί ουσιαστικά τη νέα προσέγγιση από την παλαιά είναι ότι αντιστρέφεται η φορά της κλασικής διαδικασίας: “πρόβλημα – εμπειρογνωμοσύνη – σχεδίαση λύσης – εφαρμογή”, διαδικασία όμως που συχνά καταλήγει σε χάος.

Έχοντας αποδεχθεί τον πολύπλοκο και αυτο-προσαρμοστικό χαρακτήρα των ανθρώπινων συστημάτων, η νέα προσέγγιση επιλέγει να αμφισβητήσει και να διασπάσει τα κυρίαρχα μοτίβα (ώστε να επιτρέψει στο καινούργιο να αναδυθεί) και να εκφράσει αυτό το νέο σε μια γλώσσα που δημιουργεί νόημα στο σύνολο (ώστε να επιτευχθεί η συν αντίληψης), εμπλουτίζοντάς το παράλληλα με τη συλλογική εμπειρία και γνώση. Αυτό είναι που θα παραδοθεί ως πληροφορία στους ειδικούς και τους συμβούλους, ώστε να δημιουργήσουν κατόπιν ένα νέο μοντέλο, πιο απλό και πιο συμβατό με τις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά του οργανισμού.

Έτσι το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης των Σχολών Ωμέγα μπαίνοντας δυναμικά στη νέα προσέγγιση των ενδοεπιχειρησιακών αναγκών διοργανώνει σεμινάρια που αφορούν τις επιχειρήσεις και έχουν σαν στόχο την πλήρη ανάπτυξη των στελεχών τους και την συνεχόμενη εκπαίδευση τους. Στο Κέντρο Δια Βίου Μάθησης των Σχολών Ωμέγα πιστεύουμε ότι η υλοποίηση των δράσεων ανάπτυξης και εκπαίδευσης του ανθρώπινου δυναμικού μιας επιχείρησης θα πρέπει να εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό μοντέλο ανάπτυξης στελεχών.Το μοντέλο ανάπτυξης στελεχών που εφαρμόζει το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης των Σχολών Ωμέγα βασίζεται στη σύγχρονη βιβλιογραφία ανάπτυξης στελεχών, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στο αρχικό στάδιο του σχεδιασμού. Συνοπτικά, η εφαρμογή του στρατηγικού μοντέλου στην ανάπτυξη στελεχών ακολουθεί τα παρακάτω στάδια:

  • 1ο στάδιο – Μελέτη των στρατηγικών στόχων της επιχείρησης
  • 2ο στάδιο – Μετάφραση και εξειδίκευση στων στρατηγικών στόχων της επιχείρησης
  • 3ο στάδιο – Ανάλυση των θέσεων εργασίας
  • 4ο στάδιο – Δημιουργία του επιθυμητού προφίλ
  • 5ο στάδιο – Αξιολόγηση του υφιστάμενου προφίλ
  • 6ο στάδιο – Σύγκριση επιθυμητού και υφιστάμενου προφίλ
  • 7ο στάδιο – Καθορισμός προτεραιοτήτων
  • 8ο στάδιο – Σχεδιασμός δράσεων ανάπτυξης και εκπαίδευσης
  • 9ο στάδιο – Εφαρμογή και υλοποίηση δράσεων
  • 10 στάδιο – Αξιολόγηση δράσεων